Saunaverhaal: Sauna Toestanden
Een grijze fluffie badjas
Waarom gebeuren er altijd idiote dingen op rare plekken? Of komt het dat ik idiote dingen aantrek? Nu is de sauna ook niet heel raar. Maar wel als je Michiel heet en je dingen overkomt. Zo waren mijn vriendin en ik zaterdag in een leuke sauna. Klein maar gezellig, zeg maar. We gingen een beetje op verkenningstocht en vijf minuten later waren we hier klaar mee. Wel wat anders dan de grote warmte- instanties, die we kenden. Ook grappig was het feit aan de rechterkant van de zonneweide een woonwijk grensde. De huizen stonden zo dicht tegen de sauna aan dat je vanaf zolder perfect zicht had. Een natte droom voor elke puberende jongen.
Is dat al dan idioot? Nee. Niet idioot genoeg als je Michiel heet. Mijn vriendin en ik belandden in een heerlijke Finse kruidensauna. Ik hing mijn badjas op bij de deur en we gingen naar binnen. Een tien minuten later kwam ik totaal ontspannen de sauna uit. Badjas weg. Hoe? Wat? Ik keek om me heen en zag nergens mijn grijze fluffie badjas hangen.
Wie in de wereld, gapt nu mijn badjas? Lichtelijk gepikeerd ging ik op zoek naar mijn badmantel. Iemand moest zich vergist hebben en die van mij dragen. Ik keek om mij heen en nu komt de wet van Murphy. Tachtig procent droeg een grijze fluffie badjas! Goeie genade! Mijn ontspannenheid trok strak als een pees op een kruisboog.
Op naar de receptie
Daar kwam mijn vriendin met ‘mijn’ badjas. Althans het leek er op. Ook al wist ik zeker dat deze niet van mij was, trok ik hem maar aan. Ik voelde een keer in de zakken. ‘Schat?’ ‘Ja lief?’ ‘Sinds wanneer neem ik lippenstift mee?’ Pang! Daar schoot de pijl van de kruisboog. Weg innerlijke rust. Op hoge poten beende ik naar de receptie. Slechts gekleed in handdoek en mijn vriendin twee meter achter me. Druk bezig haar giechel in te houden. Ik daar met flinke frustratie aangifte doen van mijn ontvreemde badmantel. Toen kwam het. ‘Nou ja, dat kan gebeuren hè? U kunt gewoon uw middag voortzetten in uw handdoekje hoor. Zolang u maar niet rechts de zonneweide op gaat.
Nee, want daar zitten ze al klaar bij het zolderraampje zeker! Dit heb ik maar niet hardop gezegd.
De hele middag heb ik als een soort Tarzan in handdoek flink wat bekijks getrokken. Ik laat maar in het midden of door mijn hulpeloze blik of door mijn ‘stoere lopen’ kwam. Politiek correct als ik was, heb ik rechts maar de hele middag gemeden.
